Metody leczenia wad postawy

Wada postawy są nieprawidłowymi, niefizjologicznymi postawami ciała, skutkujące dolegliwościami. Wady te najczęściej dotyczą dzieci, dzieli się je na wrodzone kości i mięśni oraz nabyte, wynikające z siedzącego trybu życia, braku odpowiedniej dawki ruchu, nadwagi lub przebytych urazów. Etapami rozwoju wad postawy są zmiany czynnościowe- osłabienie i  nadmierne rozciągnięcie określonych grup mięśniowych, funkcjonalne– dotyczące aparatu więzadłowego i mięśniowego, strukturalne- dotyczące aparatu więzadłowego i mięśniowego, ścięgien oraz układu kostnego.

Leczenie zaburzeń postawy ciała jest procesem długotrwałym, wymagającym współdziałania specjalistów: fizjoterapeuty, ortopedy, również podologa i okulisty. Metody chirurgiczne są uważne jako środek ostateczny. Wyjątkiem jest deformacja, powodująca  silne dolegliwości bólowe. Diagnostyka wad postawy opiera się przede wszystkim na badaniu fizykalnym oraz testach klinicznych: Bertranda, ściennym Degi, Adamsa, objawach Otta-Schobera.

Podstawą jest zapobieganie: dbanie o przyjmowanie odpowiedniej postawy podczas stania i siedzenia, nie pozostawanie zbyt długo w jednej pozycji, dbanie o utrzymanie prawidłowej masy ciała, aktywność fizyczną, ze szczególnym uwzględnieniem ćwiczeń aerobowych i wzmacniających mięśnie brzucha, inwestowanie w dobry materac, przy sięganiu po przedmioty używanie ramion i nóg, a nie pleców, noszenie dobrze dobranego obuwia.

Metodami  leczenia wad postawy są następujące: fizjoterapia, obejmująca: edukację co do prawidłowej postawy, porady- na temat zmian rodzajów aktywności, ergonomii stanowiska pracy, gimnastykę korekcyjną, terapię manualną i masaż tkanek miękkich, mobilizację stawów, ćwiczenia pilates; fizykoterapia-elektroterapia, igłowanie na sucho- stymulacja domięśniowa; korzystanie z akcesoriów ortopedycznych; leczenie operacyjne, ograniczone do ciężkich przypadków.